آماده‌سازی و بچینگ مواد اولیه
ساینده کوراندوم قهوه‌ای: بر اساس نیروی برش مورد نیاز و پرداخت سطح، کوراندوم قهوه‌ای با اندازه دانه مناسب (مثلاً ۴۶#، ۶۰#، ۸۰# و غیره) را انتخاب کنید.
چسب: نسبت مشخصی از مواد اولیه سرامیکی مانند خاک رس و فلدسپات را انتخاب و وزن کنید.
چسب موقت: مقدار کمی دکسترین، مایع رزین یا آب اضافه کنید تا پودر در حین پرس، حالت پلاستیکی پیدا کند.
مواد تشکیل‌دهنده‌ی تخلخل: برای افزایش تخلخل، خاک اره، ذرات نفتالین و غیره اضافه می‌شوند. این مواد در طول فرآیند پخت، می‌سوزند یا تبخیر می‌شوند و حفره‌هایی را به جا می‌گذارند.
مخلوط کردن
تمام مواد اولیه وزن شده، شامل ساینده کوراندوم قهوه‌ای، چسب و عامل ایجاد منافذ را در یک میکسر (مانند میکسر شخم‌زن) قرار دهید و کاملاً و به طور یکنواخت مخلوط کنید. این یک مرحله حیاتی برای اطمینان از عملکرد ثابت محصول است.
تشکیل
مواد فله‌ای مخلوط شده در قالبی با شکل خاص (مانند مستطیل، مثلث یا دایره) قرار داده می‌شوند.
از یک پرس برای پرس کردن و شکل‌دهی مواد تحت فشارهایی از ده‌ها تا صدها تن استفاده می‌شود و یک “قطعه خام” با استحکام اولیه مشخص تولید می‌کند.
خشک کردن
قطعه پرس شده در یک کوره با دمای پایین خشک می‌شود. این کار در درجه اول رطوبت اضافه شده در حین مخلوط کردن و مقداری از حلال موجود در چسب موقت را از بین می‌برد و از ترک خوردن در حین پخت مستقیم جلوگیری می‌کند.
شلیک
این فرآیند اصلی است. قطعه خشک شده در یک کوره با دمای بالا (معمولاً حدود ۱۲۵۰ تا ۱۳۵۰ درجه سانتیگراد) قرار داده می‌شود و طبق یک پروفیل گرمایش، نگهداری و سرمایش خاص، تف‌جوشی می‌شود.
در طول این فرآیند، چسب شیشه‌ای ذوب می‌شود و یک فاز شیشه‌ای تشکیل می‌دهد که ذرات سخت قهوه‌ای کوراندوم را در بر می‌گیرد و آنها را محکم به هم می‌چسباند. همزمان، عامل تشکیل‌دهنده منافذ می‌سوزد و تبخیر می‌شود و یک شبکه منافذ یکنواخت تشکیل می‌دهد. پس از خنک شدن، بلوک صیقل‌دهنده به استحکام و عملکرد نهایی خود می‌رسد.
پردازش و بازرسی
پس از تف‌جوشی، محصول ممکن است نیاز به پرداخت نهایی، پردازش (مانند صاف کردن سطح) و علامت‌گذاری داشته باشد.
در نهایت، بازرسی‌های دقیقی، شامل بررسی سختی، بررسی تعادل و بررسی ظاهر، برای اطمینان از کیفیت محصول انجام می‌شود.
III. فرمول نقاط کنترل بحرانی
: نسبت مواد ساینده، چسب و تخلخل یک راز اساسی است که مستقیماً درجه سختی (مثلاً G، H، K)، ریزساختار (تخلخل) و عملکرد بلوک پولیش را تعیین می‌کند.
اندازه دانه: دانه‌های درشت (مثلاً ۴۶#) برای سنگ‌زنی خشن استفاده می‌شوند که منجر به راندمان بالا اما سطح ناهموار می‌شود. دانه‌های ریز (مثلاً W20) برای سنگ‌زنی و صیقل‌کاری ظریف استفاده می‌شوند که منجر به سطح صاف اما راندمان پایین می‌شود.
سختی: این به چسبندگی پیوند روی ذرات ساینده اشاره دارد. ساینده‌هایی با سختی بالا، ریزش دانه‌های سایشی کمتری دارند و در برابر سایش مقاوم هستند، اما مستعد کند شدن هستند. ساینده‌هایی با سختی پایین، ریزش دانه‌های سایشی بیشتری دارند و خواص خود تیزشوندگی بهتری دارند، اما سریع‌تر ساییده می‌شوند.